کد مطلب:36451 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:602
منظره ی درماندگان تسلیم شده ای كه در برابر دشمن سرخم می كنند و با ذلت و خواری، جور و آزار ستمگران را تحمل می كنند؟ یا منظره ی دلاوران مهاجمی كه با هر سلاحی بر دشمن می تازند و چنان كه گویی گیاهان را درو می كنند، دشمن را درهم می كوبند. به راستی، كدام منظره مورد پسند مولا علی (ع) است؟ تسلیم و عقب نشینی، یا حمله و تسخیر مواضع دشمن؟ امام علی (ع) هنگامیكه در یكی از جنگها تسلیم سپاه و سپس هجوم آنان را می بیند، به این سوال چنین پاسخ می دهد: [صفحه 91] و قدر رایت جولتكم، و انحیازكم عن صفوفكم، تحوزكم الجفاه الطغام و اعراب اهل الشام و انتم لهامیم العرب و بافیخ الشرف، و الانف المقدم، و السنام الاعظم، و لقد شفی و حاوح صدری،... «همانا كه جولان و گریز و پراكندگی شما را (آنگاه كه از مواضع خود عقب می نشستید) دیدم اعراب شام آن فرومایگان ستمگر شما را دنبال می كردند، و حال آنكه شما نخبگان عرب، ارباب شرف، پیشروان و بلندپایگان قوم هستید. قلب من از این منظره به درد آمد، اما سوزش سینه ام آرام گرفت آنگاه كه پس از عقب نشینی دیدم كه بر آنان می تازید، چنانكه بر شما تاخته بودند، و از مواضعشان بیرون می راندید، چنانكه بیرونتان رانده بودند. آنان را از دم تیغ می گذراندید و با نیزه درهم می كوبیدید، بدان سان كه آرایش صفهایشان درهم می ریزد و مانند شتران تشنه كام آواره ای كه از بركه ها رانده شوند به آبگیر راه نیابند، به ستوهشان می آورید.»[1].
امام علی (ع) چه منظره ای را بیشتر دوست دارد؟
صفحه 91.